امروزه ورزش به طور مؤثری بر رشد شخصیت، صلاحیت و شایستگی اجتماعی افراد اثر گذار است. ورزش، به عنوان پدیده ای اجتماعی و فرهنگی نشانگر ورود افراد به شبکه روابط اجتماعی است. ورزش عرصه ظهور رفتارها، نگرشها، ارزشهای  معنادار قرن بیست و یکم است.

تربیت بدنی و ورزش جزلاینفک تعلیم و تربیت و وسیله‌ای برای رسیدن به سلامت جسمی و روحی نسل جوان است و این موضوع اهمیت ورزش در دانشگاهها را دو چندان می‌کند. تربیت‌بدنی به عنوان یکی از شاخه‌های تعلیم و تربیت نقش مهمی در فرایند رشد جسمانی و روانی فراگیران ایفا می‌نماید. از این‌رو به عنوان یکی از دروس اصلی در بسیاری از کشورها بوده و مرتبا برنامه‌های درسی آن مورد بازنگری و اصلاح قرار می‌گیرد.

در بخش‌نامه وزارت علوم برای درس  تربیت‌بدنی ۱ ، ذیل عنوان «اهداف کلی درس» آمده: «آشنایی با مفاهیم تربیت‌بدنی و علوم ورزشی و نقش آن در زندگی فردی و اجتماعی، فراگرفتن شیوه‌های حفظ و نگهداری سلامت و  تناسب بدن، فراگرفتن اصول حرکات بدنی، آشنایی و کسب قابلیت‌های مربوط به حرکات پایه ورزشی و ایجاد فرصت مناسب ورزشی.» در ادامه هم، همین بخش‌نامه اهداف درس «ورزش ۱» یا همان «تربیت‌بدنی۲ » را این‌گونه مطرح می‌کند: «آشنایی و یادگیری فنون و مقررات یکی از ورزش‌های گروهی یا انفرادی متداول در ایران با توجه به امکانات دانشگاه و علاقه‌مندی دانشجو و ایجاد فرصت مناسب برای کسب تجارب فردی و گروهی.
 

در کلیه دانشگاه‌ها، دانشجویان طی ۴ سال تحصیلی ملزم به گذراندن ۲ واحد تربیت بدنی می‌باشند که در دو ترم مجزا و هفته‌ای یک جلسه در قالب ۲ درس تک واحدی (تربیت بدنی ۱ و ۲) ارائه می‌گردد.